عقد قرارداد به شرط خرید ویلا!

فوتبال ایران تا بوده، در اختیار دلال‌ها بوده است. واسطه‌هایی که هر کدام شیوه‌های مختلفی برای فعالیت خود انتخاب می‌کنند. برخی از آن‌ها صرفاً کار قانونی انتقال بازیکنان را انجام می‌دهند و برخی دیگر در کنار این کار، فعالیت‌های جانبی دیگری هم دارند که در این مطلب قصد داریم با عده خاصی از آن‌ها آشنا شویم.

حتماً این را به خوبی می‌دانید که دلال‌ها و واسطه‌های فوتبال در هر پنجره نقل و انتقالاتی چه بلایی به سر باشگاه‌ها و بازیکنان می‌آورند و حتی بدون پرداخت مالیات، چه درآمد هنگفتی به جیب می‌زنند. طبق قوانین وضع شده میان کارگزاران فوتبال، آن‌ها از هر قرارداد ۱۰ درصد دریافت می‌کنند که برخی از آن‌ها حتی بیشتر از این مبلغ می‌گیرند و به همان ۱۰ درصد هم راضی نیستند.

حالا حساب کنید این واسطه‌ها در هر پنجره نقل و انتقالاتی چند بازیکن را جابه‌جا می‌کنند و با ۱۰ درصد حق قرارداد هر کدام از آن‌ها به چه درآمدی می‌رسند که درآمد آن‌ها در چرخه فوتبال نیز وارد نمی‌شود. این در حالی است که بسیاری از آن‌ها وقتی مشکلی در قرارداد بین مربی یا بازیکن و باشگاه‌ها رخ می‌دهد، حضور نداشته و هیچ تعهدی در قبال قراردادی که بسته‌اند، ندارند.

گروهی از دلال‌ها نیز دو جانبه کار می‌کنند یا بهتر است بگوییم "دلال به توان ۲" هستند. به این شکل که برای بازیکنان تحت قراردادشان شرط و شروط می‌گذارند که در نوع خود عجیب است. هر کدام از این واسطه‌ها برای اینکه نماینده قانونی، ایجنت یا به اصطلاح مدیر برنامه بازیکنان باشند قرارداد دو جانبه‌ای با آن‌ها امضا می‌کنند که علاوه بر ایجاد تعهد، اجازه قانونی برای مذاکره با باشگاه‌ها را هم داشته باشند.

دلال‌های دو جانبه نیز که منحصر به فرد هستند، برای بازیکنان تحت قرارداد خود، شرط و شروط می‌گذارند به شرطی آن‌ها را به تیم‌های دیگر منتقل می‌کنند و با شیوه‌های خود ارقام بازیکنان را بالا می‌برند که بازیکن بخشی از مبلغ قرارداد خود را به خرید ویلای معرفی شده از سوی آن‌ها در مناطق شمال کشور اختصاص دهد.

بخشی از این گروه دلالی که این اقدام را می‌کنند، در اصل هم دلال بازیکن هستند و هم دلال خرید و فروش ویلا که کمیسیون خود را از فروشنده ویلا‌های شمال کشور نیز دریافت می‌کنند. دو ویلادار سرمایه‌داری که مسلماً با این کار هم خیلی راحت اقدام به فروش ویلای خود می‌کنند و هم با فروش مجموعه ویلا‌های خود به بازیکنان فوتبال برای خود اعتبار می‌خرند یا تبلیغ می‌کنند.

با توجه به شرایط موجود، اینگونه به نظر می‌رسد بازیکنانی که در حال همکاری با این واسطه‌ها یا همان دلال‌ها هستند، به نوعی ابزار شده‌اند برای به ثروت رسیدن عده‌ای خاص که کمترین زحمت را متقبل می‌شوند. مسلم است که در فوتبال بخش‌های زیادی وجود دارد که منابع و درآمد‌های فوتبال را مال خود می‌کنند، بدون اینکه ریالی از این درآمد‌ها در چرخه فوتبال وجود داشته باشد که یک گروه از آن‌ها همین واسطه‌هایی هستند که سال‌هاست نفس فوتبال بی رمق ایران را گرفته‌اند.